Edward Hallett Carr

28 Haziran 1892’de Londra’da doğdu. 3 Kasım 1982’de Cambridge’de öldü. 1916’da Dışişleri Bakanlığı’nda çalışmaya başladı. 1919’da İngiliz delegasyonuyla Versailles Konferansı’na katıldı. İngiliz Dışişleri Bakanlığı’nda kurulan Sovyetler Birliği Dairesi’nde çalışmalarını sürdürdü. 1936’da bakanlıktan ayrılarak çeşitli üniversitelerde öğretim üyeliği yaptı. 1941-1946 yılları arasında The Times’da yayın yönetmen yardımcısı olarak çalıştı. Carr’a göre tarihçi, olguları ya da kişisel yorumunu öne çıkarmamalı, tarihçi ile olgular arasındaki karşılıklı ve kesintisiz etkileşim sürecinde, bugün ile geçmiş arasındaki diyaloğu sürekli kılmalıdır. Bu nedenle tarihçi, sunduğu olguların doğruluğunu kanıtlamanın ötesinde, araştırdığı konuyla ilgili bilinen ya da bilinebilecek tüm verileri ele almak zorundadır. Başlıca Eserleri: Milliyetçilik ve Sonrası (çev. Osman Akınhay, İletişim, 1990), Dostoyevski (çev. Ayhan Gerçeker, İletişim, 1990), Tarih Nedir? (çev. Misket Gizem Gürtürk, İletişim, 2002), Tarih Yazımında Nesnellik ve Yanlılık (çev. Özer Ozankaya, İmge, 2005), 1917 (çev. Begüm Adalet, Birikim, 2007), Devrim Okumaları (çev. Elif Gazioğlu, Daktylos, 2008), Michael Bakunin (çev. Pelin Siral, İletişim, 2009), Karl Marx (çev. Uygur Kocabaşoğlu, İletişim, 2010), Komintern ve İspanya İç Savaşı (çev. Ali Selman, İletişim, 2010), Komintern’in Alacakaranlığı (çev. Uygur Kocabaşoğlu, İletişim, 2010), Yirmi Yıl Krizi (1919-1939) (çev. Can Cemgil, İstanbul Bilgi Üniversitesi, 2010), Lenin’den Stalin’e Rus Devrimi, 1917-1929 (çev. Levent Cinemre, Yordam Kitap, 2011), Romantik Sürgünler (çev. Selda Somuncuoğlu, İletişim, 2012), Bolşevik Devrimi 1917-1923 (çev. Orhan Suda ve Tuncay Birkan, Metis, 2012).